Öyküler derlenir yollarda, yollar öykü, öyküler yol olur. Her bir yol bir öykünün satır başı, paragrafı. Yolda olmak başlı başına bir öykü olsa da; heybeye atılır bir çiçeğin rengi, yemyeşil bir ormanda, kıpkırmızı boncuklar gibi salınan kuşburnuları. Ya rüzgar, ona […]

“Sus!”, dedi yürek. Sus ve sadece dinle. Dinlemektir aslolan. Susmak dinlemektir. Susmak bir yanıt; susmak bir çığlık. Çığlık çığlığa susmalısın, suskuyu, kabullenmek diyenlere inat. Hakan EŞME

Yokuş çıkıyorum; biraz kan, biraz ter, “Yukarı Akış” diyorum adına. Yol su gibi akıyor böyle deyince. Bir güç, sanki, bisiklete ip bağlamış da beni çekiyor. Siz duyamıyorsunuz ama bir ses var yankılanan hava boşluğunda. Notaları diziyorum tespih gibi. Kuşlar gökte, […]

SARIKIZ’ın Soluğunda… Yağmur yağdı tüm gece. Çadırımın üstünde şıp şıp damlalar, aralıksız, kesintisiz, sürekli. Kaz Dağları bu, bilen bilir; bulutların nasıl da döküldüğünü yeryüzüne. Pınarı bol, suyu buz, havası oksijen dolu. Eteklerindeydik gece boyu, sırılsıklam, ıpıslak. Sabahın ilk saatlerinde yağmurun […]

“yazmak, yaşamak uçurumunun doruğudur” (O.Aruoba) [Okuduğum buydu, sonrasında ilham perisinin sunturlu dokunuşları ile şekil alan ise aşağıdaki sözcükler oldu. Söz üstüne söz bindi, söze söz eklendi, sözler dile geldi, sözün bittiği yer oldu. Uçurumlar ve doruklar arasında basıldı pedallar…] uçurumun […]

  Doğa yürüyüşlerimiz sırasında “Buradan bisikletle geçtik” dediğimizde hep soruyorlar “Buradan bisikletle nasıl geçtiniz?” “Kah pedalları çevirerek, kah sırtımıza alarak” diyoruz. Tekerlek hep akıp giden bir yolu çağrıştırıyor insanoğluna ilk anda. Haksız da değiller ama unutmamalı: “Teker dönüyorsa eğer, adımlar […]