Yol Aşkı

11004_578021338894422_424362415_n

YOL AŞKI

Sabah erkendi, günün ilk ışıkları vurmuştu yeryüzüne. İki ya da üç kişiydik, sayının ne önemi var. Yola düşmüştük ya. Dönüyordu tekerler sanki suya batırılıp çıkarılmış bir asfaltın üzerinde.

Toprak; bir örtü gibi çekmişti üzerine koyu bir bulutu, sis diyorlardı adına. Siz bakmayın sis diyenlere, toprağın örtüsü o, sarılırlar zaman zaman birbirlerine ve en gizemli solukları olur bu sımsıkı sarılma.

Dedim ya, sabahın erken saatleri… böyle bir sarılmanın dinginliğinde gördüm o iki ağacı, belli belirsiz… İnsanoğlu işte, ille de isimlendirmek ister. Şaire şiir, aşıka maşuk lazım gibi “Yol” dedim birine, “Aşk” dedim diğerine.

Yanlarından geçerken yürek dolusu bir selam bıraktım kendilerine. Yol Aşkına…
Ve sonra, tutkunu olduğumuz yollara dönüp devam ettim, pedallarımı çevirmeye…

(Fotoğraf : Keşan-Malkara Yolu)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir