Gözüm. Gördüğüm. Görebildiğim. Gözümle baktığım, gözüm gibi baktığım.
Gözle görür insan, gözle bakar da baktığını nasıl anlar?
Gözle dinler; gözü, kulağı olur bu yüzden.
Gözüme değdi sonbaharın sisi.
Gözümde, kirpiklerimde, burun deliklerimde, bıyıklarımda.
Sis kapladı her yanı. Gözüm gibi baktığım gözüm, sislerin arasında yolu görmez oldu. Göz, yol yordam bilmez oldu.
Sonbaharla kışın teğellendiği bir zaman parçasında, gökyüzündeki yıldızların aydınlattığı bir gecenin bağrında giriverdik sis bulutu içine.
Pedallar dönerken çıkan ıslak nemli bir sesin uğultusunda gözüm söz oldu da akıverdi samanyoluna.
Sis, o en uzun gecede kirpiğimde toplanıp gözüme dokundu da, sözüm dokunamadı bir türlü gözümün akına…
Ses oldu, göz oldu yeryüzü; bulut oldu, yıldız oldu ve durmaksızın döndü pedallar, gözümün önünde…

Hakan EŞME