“Yakılanlara…”

ÖN DEYİŞ

Bedenim üşür, yüreğim sızlar.
Ah kavaklar, kavaklar.

Beni hoyrat bir makasla
Eski bir fotoğraftan oydular.

Orda kaldı yanağımın yarısı
Kendini boşlukla tamamlar.

Omuzumda bir kesik el
Ki durmadan kanar.

Ah kavaklar, kavaklar
Acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar.

(Metin ALTIOK)