AŞIK VEYSEL
DAĞLAR
Türlü türlü irenklere belenmiş
Yeşil yaprağile döşeli dağlar
Giyinmiş kuşanmış gelin misali
Gülüyor yüzüne neş’eli dağlar
Çeşit çeşit çiçek takmış döşüne
Çekilir göçleri peşi peşine
Çıkabilsem şu yaylanın başına
Kuzulu kurbanlı şişeli dağlar
Erimiş karları çekilmiş duman
Açılmış çiçekler yürümüş çimen
Hayli kafamda yaşar her zaman
Başı oylum oylum meşeli dağlar
Yüce dağlar biribirine göz eder
Rüzgar ile mektuplaşır naz eder
Gahi duman bürür gahi yaz eder
Dereli tepeli döşeli dağlar
Kışı gelince beyaz çarşaf bürünür
Bahar gelir dağlar yunur arınır
Hangisine baksan cennet görünür
Sizi benimseyip çoşalı dağlar
Ovalar bizimdir dağ bizim dağlar
Ağlatma Veysel’i gel gözüm dağlar
Dağlarsa sinemi gurbetlik dağlar
Sevgilimden ayrı düşeli dağlar.
BESEREK DAĞI
Arzusunu çektiğim Beserek Dağı
Elvan elvan çiçeklerin açtı mı
Çevre yanın güzeller otağı
Bizim eller yaylasına göçtü mü
Güney tarafında kurban pınarı
Kalktı mı mezarlı boyunun karı
Garip öter meşeliğin kuşları
Yavru şahin yuvasından uçtu mu
Doğusu Beyyurdu Şahinkayası
Batısı aşılık taşır boyası
Üçoluk’tan geçer Türkmen mayası
Sultan sulağından suyun içti mi
Yeşil atlas giymiş dağlar süslenmiş
Mescit Köyü eteğine yaslanmış
Şeme Dağı duman olmuş puslanmış
Sivralan’a nuru rahmet saçtın mı
Zaman gelip göçler geri dönerken
Güzellerin yaylasından inerken
Dilberler doldurup bade sunarken
Veysel Şatır hatırlara düştü mü.
TECER
Havalandı gönlüm inmez engine
Her zaman gönlümün yaylası Tecer
Yüzünü benzettim gülün rengine
Her zaman gönlümün yaylası Tecer
Tecer Dağı her yayladan yayladır
İşittiğim haber bana gayladır
Sevgin beni için için söyletir
Her zaman gönlümün yaylası Tecer
Haber aldım gene başın dumanlı
Dağılmış dumanın şöhreti şanlı
Açmış menevşeler yeşil çemenli
Her zaman gönlümün yaylası Tecer
Gelmiş o yaylanın baharı yazı
Öter bülbülleri hoştur avazı
Bilir Köroğlu’nu sever Ayvaz’ı
Her zaman gönlümün yaylası Tecer
Yüce yaylan güzeller otağı
Hoştur Veysel yaylaların o çağı
Ulu dağlar koç yiğidin yatağı
Her zaman gönlümün yaylası Tecer
FARKLI ŞİİRLERİNDEN ALINTILAR
Veysel der çıkayım bir yüce dağa
Ağaçlar bezenmiş yeşil yaprağa
Zaman gelir tenim düşer toprağa
Karışır toprağa toz olur gider
Ah çeker aşıklar ağlar zarınan
Yüce dağlar şöhret bulmuş karınan
Çağlar deli gönül ırmaklarınan
Ağlar ağlar göz yaşların silemez.
Yüce dağlar ova gibi düzlenmez
Veysel muhannetten kerem gözlenmez
Tilki gölgesine aslan gizlenmez
Yiğidin gölgesi kendinden olur.
Yüce dağın menekşesi
Sesin güzeller neşesi
Gönlümün billur şişesi
Taşa çalsam kırılman mı
Aramızı kesti dumanlı dağlar
Tepesinden aşan yollar yücedir
Artıyor efkarım yine bu çağlar
Bilmiyorum nazlı yarim nicedir.
Gelen yok giden yok uzadı ara
Ilgaz Dağı yol vermiyor geçilmez
Havalansam yoldaş olsam kuşlara
Kollarım yok kanadım yok uçulmaz
Bu sene de Gölköy bana yurd oldu
Ilgaz Dağı aramızda perd’oldu
Senden ayrıldığın bana derd oldu
Derdim senden başkasına açılmaz.
Ah belimi büken oldu
Gurbet bana diken oldu
Altı aydır mekan oldu
Dibi Kırkkız dağı benim
Dünya kurulalı yaşayan dağlar
Her tarafı zümrüt olur çağlar
Veysel’i hatırlar sevgilim ağlar
Göz yaşları kurumadan yetişek.
Dağlar çiçek açar Veysel derd açar
Derdine düştüğüm yar benden kaçar
Gerçek aşık olan kendinden geçer
Derdini aleme yayar iniler.
Gözyaşları gibi ulu dağlardan
İnginden ingine çağlayan sular
Derin derin derelerden dönerek
Arayıp Aslını arayan sular.
Adapazarı’na demişler Ada
Yar elinden yaralarım ziyade
Çiğdemleri dağda gülü ovada
Açtı bahar çiçekleri Ada’nın
Seherde yuvada uyanır kuşlar
Dallar sada verir dağlar ses verir
Herbiri bir türlü feryada başlar
Güller sada verir bağlar ses verir.
(İşbank Kültür Yay.Düzenleyen: Ü.Yaşar Oğuzcan İst.1973 Dostlar Beni Hatırlasın)